W naszej archidiecezji świat osób niepełnosprawnych, ich rodzin i przyjaciół wyruszył na pielgrzymi szlak 2 września z kościoła parafialnego w Olsztynie. Była to już V Piesza Pielgrzymka zorganizowana przez federację wspólnot "Betel". Przyjechali autokarami z Wielunia i Działoszyna. Mniejsze grupy, bądź pojedyncze osoby podążały z Pajęczna, Radomska oraz Myszkowa. Nie zabrakło również gości spoza archidiecezji: z Krakowa, Bogatyni, Herb Starych. Jadąc podmiejskim autobusem na miejsce spotkania, zabieraliśmy po drodze nowych pielgrzymów.
Kilka minut po godz. 9.00, kiedy wszystko zostało dopięte na ostatni guzik, ks. Jacek Marciniec odmówił modlitwę błogosławieństwa, pokropił nas święconą wodą, po czym wyruszyliśmy z uśmiechem i pieśnią na ustach do domu Matki. Było nas więcej niż w minionych latach. Grup liczyła ok. 300 osób. Było dużo osób poruszających się na wózkach. Wielką radością napawał fakt, że po raz pierwszy towarzyszyła nam spora grupa młodzieży. Wniosła ona w nasze pielgrzymowanie radość, śpiew, świadectwo ze spotkania z Ojcem Świętym w Rzymie. Pośród pięknego krajobrazu, przy słonecznej pogodzie podążaliśmy do Pani Jasnogórskiej jako wielka Rodzina: starsi (wiekiem, ale młodzi duchem) i młodzi, niepełnosprawni i ich opiekunowie. Śpiew i modlitwa, refleksje i świadectwa obok normalnych posiłków stały się tego dnia naszym pożywieniem. Wielu z pątników skorzystało ze spowiedzi. Wszystko po to, by na Jasnej Górze uzyskać jubileuszowy odpust. Czas mijał nam szybko. Młodzież pod przewodnictwem ks. Rafała Jasińskiego śpiewając znaną piosenkę Arki Noego Taki duży, taki mały, przypomina nam o podstawowym powołaniu każdego człowieka do świętości. Ok. godz. 16.30. nasza pątnicza grupa modliła się na placu jasnogórskim przed figurą Matki Bożej, rozważając Litanię Loretańską. Po niej przeszliśmy do Cudownej Kaplicy, by po krótkim hołdzie oddanym Królowej Polski uczestniczyć w bazylice we Mszy św.
Była ona niezwykła. Do sporej rzeszy pielgrzymów dotarli inni niepełnosprawni i ich przyjaciele z Częstochowy, by uczestniczyć w ostatnim, a zarazem najważniejszym momencie tego dnia. Eucharystię celebrowali nasi kapelani: ks. Jacek, ks. Rafał i ks. Mariusz. Przewodnictwo muzyczne i komentarze prowadził ks. Roman Ceglarek przy współudziale grupy młodzieżowej. Dzięki temu pielgrzymi czuli się jak u siebie w domu. Wielu niepełnosprawnych zajęło miejsca w prezbiterium. Niektórzy służyli do Mszy św. śpiewem, oklaskami, gestykulacją wyrażali wiarę i jubileuszową radość. Kaznodzieja - ks. Jacek przypomniał, iż w Wielki Jubileusz Roku 2000 wpisał się mały jubileusz naszej wspólnoty. Bowiem w tym roku mija 10 lat od powstania "Betel". Kaznodzieja postawił nam pytanie, czy stajemy się coraz bardziej "domem Boga", co po hebrajsku tłumaczy się "betel". Mieliśmy więc rachunek sumienia, który przygotował nas zarazem do dziękczynienia za dar wspólnoty. Na zakończenie Mszy św. Andrzej Kalinowski - założyciel i główny odpowiedzialny odmówił modlitwę zawierzenia "Betel". Po niej, by uzyskać odpust jubileuszowy odmówiliśmy przypisane modlitwy. Na koniec kapelani pobłogosławili nas, zapraszając do budowania przez najbliższy rok wspólnot spotkań osób niepełnosprawnych w różnych miejscach naszej archidiecezji.
Pielgrzymka dobiegła końca. Została jednak radość pielgrzymowania, radość spotkania z braćmi i siostrami oraz ta największa - radość jubileuszowej Eucharystii, podczas której zawierzyliśmy Matce Jezusa nasze życie, znajomych.
Udawaliśmy się do domów z nadzieją, że za rok znów spotkamy się na pielgrzymim szlaku. Może będzie nas więcej? Może Pan Bóg zaskoczy nas nowymi niespodziankami? Za to jednak, co już było, za minioną pielgrzymkę i za 10 lat działalności "Betel" - Bogu niech będą dzięki!