To już 24. Piesza Pielgrzymka Świata Osób Słabych dotarła w sobotę, 7 września na Jasną Górę. Blisko tysiąc osób uczestniczyło w drodze pod corocznym hasłem: „Ruszaj z nami na Jasną Górę!”. Pielgrzymkę organizuje Katolickie Stowarzyszenie Charytatywne „Betel”. W pielgrzymce szły osoby niepełnosprawne intelektualnie, ruchowo i fizycznie, starsi i bezdomni, ludzie na wózkach inwalidzkich oraz wolontariusze.
Pierwsza grupa pielgrzymów wyruszyła rano o godz. 9.00 z kościoła pw. św. Jana Chrzciciela w Olsztynie nieopodal Częstochowy. Trasa, prowadząca malowniczymi drogami Jury Krakowsko-Częstochowskiej, liczyła ok. 20 km. Druga grupa dołączyła pod kościołem św. Zygmunta w Częstochowie. Tam z pielgrzymami spotkał się wieloletni przyjaciel Ruchu i Pielgrzymki - abp senior Stanisław Nowak.
Pielgrzymów, pomagając niepełnosprawnemu Markowi na wózku inwalidzkim, wprowadzał na Jasną Górę bp Andrzej Przybylski z Częstochowy - ks. biskup szedł pieszo z pielgrzymką aż z Olsztyna.
„Wszyscy jesteśmy słabi, dlatego przychodzimy do Ciebie, bo Ty swoją słabość pokonałaś swoją pokorą, swoją nieprawdopodobną wiarą i swoją czystością, a nade wszystko swoją służebnością wobec Jezusa i byciem Matką - mówił na Jasnej Górze bp Andrzej Przybylski – Maryjo, zawierzamy Ci Ojczyznę naszą i Kościół, a w Ojczyźnie i w Kościele zawierzamy Ci szczególnie umiłowaną cząstkę Twojego Syna Jezusa Chrystusa - świat ludzi słabych, niepełnosprawnych, bezdomnych, potrzebujących. Oni są tak bardzo ważni w sercu Jezusa i w Twoim sercu Maryjo, dlatego zawierzamy Ci dźwiganie naszych słabości, bo choć to wszystko rozumiemy i jakoś po ludzku akceptujemy, to są takie dni, kiedy nam jest bardzo trudno, bardzo ciężko, nam samym, naszym najbliższym. Maryjo, zawierzamy Ci nasze radości i nasze lęki i smutki. My, ludzie słabi jesteśmy u Ciebie, która pokonałaś przez wiarę swoją słabość. Módl się za nami wszystkimi. Módl się, żeby w Kościele, w każdym jego miejscu było mnóstwo miłości dla ludzi słabych, ubogich i bezdomnych”.
„Jak zwykle pielgrzymi są napędzani swoimi intencjami, proszą o różne dary, ale sens tej pielgrzymki to także dawanie świadectwa, że ludzie słabi to nie tylko użalanie się, narzekanie, ale to jest też siła serca - podkreśla ks. Jacek Marciniec, duszpasterz osób chorych i niepełnosprawnych – Cieszymy się, że od pewnego czasu jednoczą się w tej wspólnej drodze nie tylko grupy Betel, ale także wspólnota Betania z Mstowa, Fundacja św. Barnaby, domy pomocy społecznej i wielu naszych przyjaciół”.
„Dzisiaj jesteśmy w grupie 40. osób z Olsztyna na Jasną Górę, uczestniczymy co roku w tej pielgrzymce - opowiada s. Katarzyna, pracująca w Domu Pomocy Społecznej w Częstochowie na Wesołej 14. Jest to dom dla osób niepełnosprawnych intelektualnie, najmłodsza osoba ma 20 lat, a najstarsza 94 lata – Pielgrzymowanie pogłębia wiarę i daje radość. One same w sobie mają chęć, by brać udział w tej pielgrzymce na Jasną Górę (…) Prowadzimy je, żeby miały taką radość z pełnego uczestnictwa w życiu ludzi, tak jak każdy. Starałyśmy się spełnić pragnienia naszych mieszkanek”.
Niepełnosprawna Sylwia tak mówi o pielgrzymce: „Chodziłam długo do Matki Bożej, aby się pomodlić o mojego brata, żeby był zdrowy”.
Zwieńczeniem trudów wędrówki była Msza św. sprawowana o godz. 17.00 w bazylice jasnogórskiej pod przewodnictwem bpa Andrzeja Przybylskiego, biskupa pomocniczego archidiecezji częstochowskiej. Obecny był m.in. Andrzej Kalinowski, założyciel „Betel”. Jak co roku na zakończenie Mszy św. wręczono statuetki ECCE HOMO za świadectwo słabości, służby oraz za działalność dobroczynną.
Pielgrzymka Osób Niepełnosprawnych z Olsztyna k. Częstochowy na Jasną Górę po raz pierwszy została zorganizowana w 1996 r.
Stowarzyszenie „Betel” swoją działalność rozpoczęło w 1990 r. w Częstochowie. Obejmuje swoją troską osoby niepełnosprawne. Skupia duże grono wolontariuszy. „Betel” działa w wielu miejscowościach w Polsce, a także na Litwie, Białorusi, Ukrainie, w Czechach, Kosowie, Włoszech, Francji, Wielkiej Brytanii i Etiopii.
Działalność „Betel” zorganizowana jest wokół trzech Wspólnot: Wspólnot Spotkania gromadzących grupy rodzin z dziećmi niepełnosprawnymi i ich przyjaciół, osób starszych oraz grupy integracyjne młodzieży sprawnej z młodzieżą niepełnosprawną; Wspólnot Wspomagających, które skupiają wolontariat, dzieci i młodzież z terenów wiejskich i najuboższych, a także grupy i organizacje działające na rzecz świata osób słabych i ubogich; Wspólnot Życia, których członkowie tworzą tzw. domy stałe i do końca życia budują wspólnotę z niepełnosprawnymi sierotami społecznymi Są to domy, w których opiekunowie pełnią zastępczą funkcję rodzica. Dewizą i programem ruchu są słowa "homo, amicitia, communio, Deus" (człowiek, przyjaźń, wspólnota, Bóg).